Οι γιατροί δεν έκαναν τομή αλλά έκαναν χρήση μαγνητικού τομογράφου για την απεικόνιση του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής παρέμβασης και μια ειδική συσκευή υπερήχων, στοχεύοντας στην ωχρά σφαίρα, ένα σημείο του εγκεφάλου που βρίσκεται πολύ βαθιά και είναι υπεύθυνο για την τακτική εκούσια κίνηση.
Η κατάλυση εστιασμένου υπερήχου και τα δεδομένα της έρευνας
Η μέθοδος ονομάζεται «κατάλυση εστιασμένου υπερήχου» και παρεμβαίνει – χωρίς τομή – στο σημείο του εγκεφάλου που έχει πληγεί από την νόσο Πάρκινσον. Να σημειωθεί πως οι εστιασμένοι υπέρηχοι έχουν χρησιμοποιηθεί στη νόσο Αλτζχάιμερ, αλλά και στην ογκολογία.
Η μελέτη συμπεριέλαβε 94 ασθενείς, εκ των οποίων οι 69 υποβλήθηκαν στην κατάλυση με υπερήχους, ενώ οι υπόλοιποι σε πλασματική θεραπεία. Από αυτούς που υποβλήθηκαν στην κατάλυση με υπερήχους, οι 45 πέτυχαν μετά από ένα τρίμηνο ύφεση της νόσου κατά 3 μονάδες στην κλίμακα βαθμολόγησης της νόσου, ενώ στη διάρκεια του τριμήνου καταγράφονταν διάφορες αλλαγές στη νοσηρότητα βάσει της προαναφερόμενης κλίμακας. Στη συνέχεια, μετά από 12 μήνες, έγινε επανέλεγχος σε 39 ασθενείς από τους 45 που είχαν αποτέλεσμα, και διαπιστώθηκε ότι το αποτέλεσμα παρέμενε για τους 30 από αυτούς.
Οι παρενέργειες δεν έλειψαν καθώς σημειώθηκε δυσκινησία στις αρθρώσεις, διαταραχή στη βάδιση, απώλεια γεύσης, διαταραχή της όρασης και αδυναμία του προσώπου. Οι δρ. Κρίσνα και Φίσμαν από τα Πανεπιστήμια Βόρειας Καρολίνας και Μέριλαντ, αντίστοιχα, τόνισαν ότι η κατάλυση βελτίωσε την κινητικότητα ή μείωσαν τη δυσκινησία στους ασθενείς, όμως συσχετίστηκε με ανεπιθύμητες ενέργειες, επομένως απαιτούνται μεγαλύτερες μελέτες σε συμμετέχοντες και σε χρόνο, για να προσδιοριστεί η ασφαλής δράση της τεχνικής για τους ασθενείς του Πάρκινσον.
Η εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου κατάλυσης, έγινε στο πλαίσιο μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «New England Journal of Medicine». Στην μελέτη έλαβαν μέρος νευρολόγοι και νευροχειρουργοί από τα Πανεπιστήμια της Βόρειας Καρολίνας, Πενσυλβανίας, Βιρτζίνια, από το Κολούμπια, το Κορνέλ, το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ, το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, αλλά και τα Πανεπιστήμια χωρών της Ευρώπης και της Ασίας, όπως του Μιλάνου της Ιταλίας, της Μαδρίτης και της Παμπλόνα της Ισπανίας, της Σεούλ, της Χάιφας του Ισραήλ, της Ταιβάν κλπ.
