Δεν είναι όμως μόνη η μητέρα που πρέπει να λάβει σοβαρά τον παράγοντα χρόνο αλλά και ο υποψήφιος πατέρας, ειδικά όταν μιλάμε για την αυξημένη πιθανότητα χρωμοσωμικών ανωμαλιών και συνδρόμων. Φαίνεται λοιπόν πως και η ηλικία των ανδρών εμπλέκεται στις πιθανότητες να εκδηλώσει το παιδί αυτισμό, σύμφωνα τουλάχιστον με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.
Με βάση τα στοιχεία μιας ομάδας ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Mount Sinai της Νέας Υόρκης, η απόκτηση παιδιού είτε σε πολύ μικρή είτε σε πολύ μεγάλη ηλικία συσχετίζεται με αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσει το παιδί απλές ή πιο σύνθετες κοινωνικές διαταραχές, από κακές επικοινωνιακές δεξιότητες μέχρι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.
Ποιες είναι όμως αυτές οι αναφερόμενες «επικίνδυνες» ηλικίες; Συγκεκριμένα, «επικίνδυνη» κρίθηκε από τους ερευνητές η ηλικία 25 και κάτω και 51 και άνω. Ένα εξαιρετικά παράδοξο εύρημα της μελέτης ήταν ότι τα παιδιά των πολύ μικρών ή πολύ μεγάλων μπαμπάδων είχαν την τάση να είναι πιο προχωρημένα από τους συνομηλίκους τους κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, ωστόσο αργότερα, μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία, έχαναν σταδιακά αυτό το προβάδισμα και τελικά έμεναν πίσω στο αναπτυξιακό φάσμα.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι οι κοινωνικές δεξιότητες είναι ένας τομέας-κλειδί που επηρεάζεται και από την ηλικία του πατέρα» δηλώνει η κ. Μαγκνταλένα Τζανέκα από το Κέντρο Σίβερ Έρευνας και Θεραπείας του Αυτισμού του πανεπιστημίου. «Ήταν ενδιαφέρουσα η παρατήρηση ότι η ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων ήταν διαφορετική στα παιδιά τόσο των μεγαλύτερων όσο και των μικρότερων σε ηλικία μπαμπάδων» δήλωσε η ερευνήτρια.
Οι ερευνητές προχώρησαν σε γενετικές αναλύσεις και οι ερευνητές επιβεβαίωσαν πως οι επιδράσεις στις κοινωνικές δεξιότητες ήταν κατ’ εξοχήν γενετικές και όχι περιβαλλοντικές (και μάλιστα ήταν εντονότερες όσο αυξανόταν η ηλικία του πατέρα).
«Αυτό υποδεικνύει ότι οι μηχανισμοί που οδηγούν στα συγκεκριμένα αποτελέσματα είναι ενδεχομένως διαφορετικοί στα δύο άκρα του εύρους της ηλικίας του πατέρα. Αν και το συμπεριφορικό προφίλ των παιδιών ήταν παρόμοιο, οι υποκείμενες αιτίες ίσως διαφέρουν πολύ σε καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις» εκτιμά η κ. Τζανέκα.
