Τα ερευνητικά δεδομένα για τη μυωπία συνεχώς εμπλουτίζονται και σε αυτά προστίθεται και η μεγαλύτερη γενετική μελέτη για τη μυωπία από τη Διεθνής Κοινοπραξία για τα Διαθλαστικά Σφάλματα και τη Μυωπία (CREAM), που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Nature Genetics».
Σύμφωνα λοιπόν με τα νεότερα στοιχεία, οι ερευνητές με επικεφαλής ειδικούς του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Johannes Gutenberg, εντόπισαν 161 γενετικούς παράγοντες που έχουν σχέση με τη μυωπία. Έτσι τετραπλασιάζεται ο αριθμός των γνωστών γενετικών παραγόντων κινδύνου που παίζουν ρόλο σε όλους τους κυτταρικούς τύπους του αμφιβληστροειδούς. Οι πιο πολλοί από αυτούς τους παράγοντες έχουν σχέση με τη διαδικασία επεξεργασίας του φωτός και αυτό είναι ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της θεωρίας πως το ανεπαρκές ηλιακό φως είναι σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας για την εκδήλωση της μυωπίας.
Η διεθνής ερευνητική ομάδα της CREAM εξέτασε και κατέγραψε στοιχεία για πάνω από 250.000 άτομα από την Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Έτσι εντόπισαν τους 161 γενετικούς παράγοντες κινδύνου για το σφαιρικό ισοδύναμο και τη μυωπία, με τους περισσότερους εξ αυτών να είναι άγνωστοι μέχρι πρότινος. Έτσι καθίσταται σαφές ότι όλοι οι τύποι αμφιβληστροειδικών κυττάρων παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της μυωπίας, την ίδια στιγμή που αποτελούν και επεξεργαστές του φωτός. Αυτό υποστηρίζει τη θεωρία ότι το εσωτερικό στρώμα του ματιού επικοινωνεί με το εξωτερικό για να αυξάνει το μήκος του ματιού, γεγονός που συντελεί στην ανάπτυξη μυωπίας.
Η σημασία της μελέτης για την κατανόηση των μηχανισμών της μυωπίας είναι διττή καθώς κατανοούνται καλύτερα οι βιολογικοί μηχανισμοί της μυωπίας αλλά παράλληλα ενισχύεται και η θεωρία πως συμπεριφορές που σχετίζονται με τη μόρφωση επίσης παίζουν ρόλο. Τι εννοούμε; Όταν κάποιος δαπανά πολύ χρόνο, διαβάζοντας σε συνθήκες όχι πάντα φυσικού φωτισμού, θα δει ως αποτέλεσμα το μάτι του να προσαρμόζεται σε αυτές τις οπτικές συνήθειες. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ο κερατοειδής να γίνεται πολύ επιμήκης με αποτέλεσμα τόσο αυτός όσο και ο φακός να εστιάζουν την εικόνα ακριβώς μπροστά από τον αμφιβληστροειδή, κάνοντας τα μακρινά αντικείμενα να φαίνονται τελικά θολά.
