Η νόσος του Crohn είναι μια μορφή φλεγμονώδους νόσου του εντέρου που προσβάλλει περίπου έναν στους 350 ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τους οποίους ο ένας στους τέσσερις παρουσιάζει την ασθένεια πριν από την ηλικία των 18 ετών.
Ο αντίκτυπος στην καθημερινότητα των πασχόντων ποικίλει αλλά ακόμα και στην ήπια μορφή , η νόσος μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής, όπως πόνο στο στομάχι, διάρροια, απώλεια βάρους και κόπωση ή , ακόμα και να οδηγήσει σε χειρουργικές επεμβάσεις. Ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα άτομο διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξει την πάθηση εάν ένας συγγενής πρώτου βαθμού πάσχει από τη νόσο του Crohn, ωστόσο η επιτυχία στον εντοπισμό γενετικών παραγόντων κινδύνου είναι περιορισμένη.
Τα στοιχεία και τα συμπεράσματα της έρευνας
Στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Gut», οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν βλαστικά κύτταρα από έντερα που δώρισαν 160 ασθενείς για να αναπτύξουν περισσότερα από 300 οργανοειδή (τρισδιάστατες καλλιέργειες κυττάρων που μιμούνται βασικές λειτουργίες ενός συγκεκριμένου οργάνου) στο εργαστήριο, τα οποία θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα την πάθηση. Τα δείγματα δόθηκαν από ασθενείς, κυρίως παιδιά και έφηβους, με νόσο του Crohn και ελκώδη κολίτιδα, καθώς και από ασθενείς που δεν είχαν προσβληθεί από κάποιο νόσημα.
Χρησιμοποιώντας τα οργανοειδή, οι επιστήμονες εντόπισαν ότι το επιθήλιο, ο ιστός που καλύπτει τα έντερα των ασθενών έχει διαφορετικά επιγενετικά μοτίβα στο DNA τους σε σύγκριση με αυτά των υγιών ατόμων.Οι ερευνητές τόνισαν πως τα οργανοειδή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη νέων θεραπειών αλλά και για την προσαρμογή των θεραπειών σε μεμονωμένους ασθενείς, με σκοπό την καλύτερη διαχείριση της νόσου και μια ποιοτικότερη καθημερινότητα.
«Ο αριθμός των κρουσμάτων της νόσου του Crohn και των άλλων ιδιοπαθών φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου αυξάνεται δραματικά παγκοσμίως, ιδίως μεταξύ των μικρότερων παιδιών, αλλά παρά τις δεκαετίες έρευνας, κανείς δεν γνωρίζει τι τις προκαλεί. Μέρος του προβλήματος είναι ότι είναι δύσκολο να μοντελοποιηθεί η ασθένεια», εξηγεί ο καθηγητής Παιδιατρικής Γαστρεντερολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και επικεφαλής της έρευνας, Ματίας Ζιλμπάουερ.
