Για την εκπόνηση της μελέτης συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν δεδομένα από τη Μελέτη Tromso, μια εν εξελίξει μελέτη υγείας με βάση τον πληθυσμό στη Νορβηγία. Συμπεριλήφθηκαν άτομα ηλικίας 40-59 ετών, από την έβδομη φάση της μελέτης που διεξήχθη το 2015-2016, και δεδομένα για τους γονείς τους απ’ όταν ήταν στην ίδια ηλικία, από την τέταρτη φάση της μελέτης, τα έτη 1994-1995. Προέκυψαν 2.068 τριάδες γονέων και των απογόνων τους.Η επεξεργασία των δεδομένων απέδειξε πως υπάρχει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) των γονέων στη μέση ηλικία και του δείκτη μάζας σώματος των απογόνων τους στην ίδια ηλικία. Πιο ειδικά, όταν και οι δύο γονείς ζούσαν με παχυσαρκία στη μέση ηλικία, οι απόγονοί τους είχαν εξαπλάσιες πιθανότητες να ζήσουν και οι ίδιοι με παχυσαρκία στη μέση ηλικία σε σχέση με τους ενήλικες που και οι δύο γονείς είχαν φυσιολογικό βάρος.
Αποδείχτηκε επίσης πως οι πιθανότητες ήταν επίσης αυξημένες όταν μόνο ο ένας γονέας είχε παχυσαρκία. Όταν μόνο η μητέρα είχε παχυσαρκία, οι απόγονοι είχαν 3,44 φορές υψηλότερες πιθανότητες να έχουν παχυσαρκία, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τους πατέρες ήταν 3,74.
«Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της κατάστασης παχυσαρκίας των γονέων και των παιδιών τους, αλλά λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει κατά πόσο αυτή η διαγενεακή μετάδοση της παχυσαρκίας συνεχίζεται μετά την εφηβεία και κατά την ενήλικη ζωή», αναφέρει η επικεφαλής ερευνήτρια, Μαρί Μίκελσεν, από το Τμήμα Κοινοτικής Ιατρικής του Αρκτικού Πανεπιστημίου UiT της Νορβηγίας και συνεχίζει τον σχολιασμό λέγοντας πως «μας ενδιέφερε πώς ο δείκτης μάζας σώματος των γονέων σχετίζεται με τον δείκτη μάζας σώματος των απογόνων τους, όταν οι απόγονοι έχουν φτάσει στην ενηλικίωση και έχουν ζήσει μακριά από το σπίτι τους για μεγάλο χρονικό διάστημα».
