Τα συμπεράσματα ανήκουν σε ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας, οι οποίοι διεξήγαγαν μια μη γραμμική μελέτη τυχαιοποίησης με βάση τη τυχαιοποίηση σε 307.601 συμμετέχοντες από τη βάση δεδομένων U.K. Biobank. Το ζητούμενό τους ήταν να αξιολογήσουν κάποιες γενετικές ενδείξεις που θα πρόδιδαν τον αιτιώδη ρόλο της χαμηλής συγκέντρωσης της βιταμίνης D στη θνησιμότητα.
Ανάμεσα στα γενετικά δεδομένα που αξιολόγησαν συμπεριλαμβάνονταν και οι μετρήσεις της 25-υδροξυβιταμίνης D (25-(OH) D) των συμμετεχόντων. Κατέγραψαν επίσης και ανέλυσαν τόσο τα δεδομένα θνησιμότητας για όλες τις αιτίες όσο και τα δεδομένα θνησιμότητας για συγκεκριμένες αιτίες.
Το συμπέρασμα
Οι ειδικοί διαπίστωσαν, μετά από 14 χρόνια ερευνητικής παρακολούθησης, πως ο κίνδυνος θανάτου μειώθηκε σημαντικά με την αύξηση των συγκεντρώσεων της βιταμίνης D και τα ισχυρότερα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν στα άτομα που βρίσκονταν στο εύρος της σοβαρής ανεπάρκειας. Μάλιστα σημείωσαν πως οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις για τον επιπολασμό της σοβαρής ανεπάρκειας της βιταμίνης D κυμαίνονται από 5 έως 50% του πληθυσμού, με τα ποσοστά να ποικίλλουν ανάλογα με τη γεωγραφική θέση και τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού.
Οι επιστήμονες τονίζουν την ανάγκη για νέες στρατηγικές δημόσιας υγείας που θα συμβάλλουν ώστε να διατηρηθούν σε υγιή επίπεδα οι τιμές της βιταμίνης D στον γενικό πληθυσμό.
