Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μονάς στην Αυστραλία, τα ευρήματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο BMC Geriatrics. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι υγιείς ηλικιωμένοι που ζούσαν σε κοινωνική απομόνωση είχαν 66% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιαγγειακά προβλήματα ενώ εκείνοι που διέθεταν ελάχιστη κοινωνική υποστήριξη κινδύνευαν διπλάσια, συγκριτικά με αυτούς που αναφέρουν θετική κοινωνική ζωή. Τα συμπεράσματα αυτά έχουν σκοπό να ενισχύσουν τις τακτικές πρόληψης γύρω από τα συχνά και επικίνδυνα καρδιοαγγειακά προβλήματα.
Πώς ορίστηκε η κοινωνική απομόνωση;
- Oι ειδικοί την περιέγραψαν ως τη συμμετοχή σε δραστηριότητες της κοινότητας λιγότερο από μία φορά το μήνα και η επαφή με τέσσερις ή λιγότερους συγγενείς και στενούς φίλους το μήνα.
- Ως κοινωνική υποστήριξη ορίστηκε η ύπαρξη τεσσάρων ή περισσότερων συγγενών ή στενών φίλων με τους οποίους μπορούσαν να συζητήσουν ιδιωτικά θέματα ή να ζητήσουν βοήθεια.
- Η μοναξιά ορίστηκε ως το αίσθημα μοναξιάς τρεις ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα
Αυτός ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου παρέμεινε αμετάβλητος μετά τη συνεκτίμηση των γνωστών παραγόντων κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου όπως είναι η ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, η συστολική αρτηριακή πίεση, η καλη χοληστερόλη (HDL), η κρεατινίνη ορού και η χρήση αντιυπερτασικών φαρμάκων.
Τα στοιχεία που έφτασαν στα χέρια των ειδικών προέρχονται από δεδομένα 11.498 υγιών Αυστραλών (άνδρες και γυναίκες), ηλικίας άνω των 70 ετών, για διάστημα 4,5 ετών κατά μέσο όρο. Στο διάστημα αυτό οι ερευνητές κατέγραψαν 487 μη θανατηφόρα και 83 θανατηφόρα καρδιαγγειακά περιστατικά, όπως καρδιακή νόσο, καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι ερευνητές σκιαγραφούν το τοπίο και τονίζουν την αξία της κοινωνικής στήριξης
«Για την ανάπτυξη αποτελεσματικών προληπτικών παρεμβάσεων και την καθοδήγηση μιας οικονομικά αποδοτικής πολιτικής, απαιτείται σαφής κατανόηση του βαθμού στον οποίο η κοινωνική απομόνωση, η κοινωνική υποστήριξη και η μοναξιά επηρεάζουν τη καρδιαγγειακή νόσο αλλά και του τρόπου με τον οποίο τα μέτρα κοινωνικής υγείας είναι σημαντικά για τον εντοπισμό των πιο ευάλωτων πληθυσμών για παρέμβαση. Η γήρανση του πληθυσμού αποτελεί πρόκληση για την υποστήριξη των ηλικιωμένων ώστε να διατηρήσουν μια υγιή, ικανοποιητική, ανεξάρτητη κοινωνική ζωή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα»» λέει η Δρ. Rosanne Freak-Poli από το Πανεπιστήμιο Μονάς.
«Η οικογένεια και η κοινωνική στήριξη ή η σύνδεση με την κοινότητα δεν είναι πάντα σταθερές στη ζωή των ανθρώπων. Καθώς αυξάνεται η κατανόηση του ρόλου που διαδραματίζουν αυτοί οι παράγοντές στην καρδιαγγειακή υγεία, πρέπει να αυξάνονται και οι προσπάθειές μας για την αντιμετώπιση τους βοηθώντας τους ηλικιωμένους να παραμείνουν συνδεδεμένοι και να έχουν καλή υποστήριξη» τονίζει από την πλευρά του o καθηγητής Garry Jennings, προσωρινός διευθυντής του Εθνκού Καρδιολογικού Ιδρύματος της Αυστραλίας.
