Τις περισσότερες φορές η λοιμώδης μονοπυρήνωση προκαλεί αρχικά κόπωση, εξάντληση, ανορεξία, αδιαθεσία. Στη συνέχεια εκδηλώνεται πυρετός, πονόλαιμος (φαρυγγίτιδα) και διόγκωση των αδένων. Tο συκώτι διογκώνεται και επανέρχεται στο φυσιολογικό τους μέγεθος περίπου ένα μήνα μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Το είδος των συμπτωμάτων καθιστούν δύσκολη τη διάγνωση καθώς πολλές φορές συγχέονται με αυτά του κοινού κρυολογήματος.
Η σύνδεση με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
Σύμφωνα με νέα έρευνα, 1 στους 10 ασθενείς με λοιμώδη μονοπυρήνωση, θα αναπτύξει σύνδρομο χρόνιας κόπωσης σε έξι μήνες. Για να προβλέψουν ποιοι άνθρωποι θα αναπτύξουν το εξουθενωτικό σύνδρομο, οι ερευνητές στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο Lurie στο Σικάγο ανέπτυξαν μια νέα κλίμακα αξιολόγησης της σοβαρότητας της μόλυνσης. Στη συνέχεια την εφάρμοσαν σε 126 φοιτητές που είχαν διαγνωστεί με μονοπυρήνωση.
Οι πάσχοντες από πιο σοβαρή μορφή λοιμώδους μονοπυρήνωσης σύμφωνα με τη νέα κλίμακα, είχαν πάνω από τριπλάσιες πιθανότητες να πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια για σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, σύμφωνα με τους ειδικούς. Τρεις ήταν οι παράγοντες που καθόριζαν τη σοβαρότητα της ασθένειας:
- Το άτομο δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι όταν τα συμπτώματα επιδεινώνονταν
- Αναπνευστικές δυσκολίες
- Συμπτώματα στο πεπτικό, όπως ναυτία και εμετός
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, μια κατάσταση γνωστή και ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα, προκαλεί ακραία κόπωση, προβλήματα ύπνου, προβλήματα σκέψης και μνήμης, ζάλη και πόνο. Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν μετά την άσκηση. Τα αίτια είναι άγνωστα και η διάγνωση είναι συχνά αρκετά δύσκολη.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν οριστικές θεραπείες ούτε για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, ούτε για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, παρά μόνο υποστηρικτικές θεραπείες για τη διαχείριση των συμπτωμάτων.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «The Journal of Pediatrics».
