Σήμερα υπάρχει απόλυτη συσχέτιση του καπνίσματος με τη νόσο ενώ άλλοι παθογενετικοί παράγοντες είναι η υπερπηκτικότητα, οι διαταραχές του ενδοθηλίου και ανοσολογικοί μηχανισμοί. Η ακριβής αιτιολογία πάντως της ασθένειας παραμένει ακόμα ανεξακρίβωτη ενώ δεν συναντάται συχνά στην Ευρώπη ή την Αμερική αλλά κυρίως στις χώρες της Μέσης και Άπω Ανατολής καθώς και στη Βόρεια Αφρική .
Τα κυριότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν παραισθησίες του ποδιού, έντονη κόπωση και συχνές κράμπες. Ακόμα και η βάδιση μπορεί να αποδειχτεί επώδυνη ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να λάβει χώρα εξέλκωση ή υγρή γάγγραινα και να χρειαστεί ακόμα και ακρωτηριασμός. Η διάγνωση της νόσου πραγματοποιείται με κλινική εξέταση, και αφού προηγουμένως ο γιατρός έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο να πάσχει ο ασθενής από αθηροσκλήρυνση ή εμβολή. Η έγκυρη διάγνωση απαιτεί αγγειογραφία.
Η θεραπεία της νόσου προϋποθέτει πάνω απ’ όλα τη διακοπή του καπνίσματος στους καπνιστές. Δεν έχει αποδειχθεί το όφελος από την θεραπεία με κορτικοστεροειδή ενώ πιο σημαντική θεωρείται η αξία της χρήσης αντιαιμοπεταλιακού φαρμάκου όπως είναι η ασπιρίνη.
Γενικά ο ασθενής θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με την υπερβολική και κουραστική χρήση του άκρου που νοσεί, να προσέχει τις απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας, να τηρεί σχολαστικούς κανόνες υγιεινής (για να προλάβει μυκητιάσεις, πληγές κ.α.) ενώ αν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να λάβει υπόψη αν αυτή επηρεάζεται την αιμάτωση στα άκρα. Αν υπάρξει γάγγραινα, πόνος ή εξέλκωση, απαιτείται κατάκλιση.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν επίσης να αποφεύγονται τα στενά ρούχα, η υπερβολική ορθοστασία ή η πολύωρη καθιστική στάση ενώ πολλοί προσοχή πρέπει να δώσουν οι ασθενείς σε συνθήκες υπερβολικού κρύου καθώς τα άκρα πρέπει να διατηρούνται ζεστά.
