Πολλοί ασθενείς ωστόσο, δεν ακολουθούν τη συνιστώμενη θεραπεία, η οποία συχνά σχετίζεται με την ανάγκη λήψης μεγάλων χαπιών αρκετές φορές την ημέρα. Σε αυτή την περίπτωση, αν το αλκαλικό νερό μπορεί όντως να αυξήσει το pH των ούρων, θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για την πρόληψη του σχηματισμού λίθων στα νεφρά. Αυτό το σενάριο αποφάσισαν να διερευνήσουν ο Roshan M. Patel, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και οι συνεργάτες του, μετρώντας τις pH πέντε εμπορικά διαθέσιμων προϊόντων αλκαλικού νερού. Στην συνέχεια εξέτασαν και σχετικές δημοσιεύσεις που αναφέρονταν σε άλλους τύπους ποτών και μη συνταγογραφούμενων προϊόντων που υποστήριζαν ότι αύξαναν το pH των ούρων.
Οι πέντε μάρκες που εξετάστηκαν στη μελέτη είχαν παρόμοιο pH, γύρω στο 10. Ένα προϊόν περιείχε μικρή ποσότητα κιτρικού άλατος, η οποία δεν αναγραφόταν στην ετικέτα του προϊόντος. Κατά τα άλλα, τα αλκαλικά νερά που δοκιμάστηκαν δεν είχαν οργανικά ανιόντα που μπορούν να μεταβολιστούν σε αλκάλια από τον οργανισμό - όπως συμβαίνει με τα δισκία κιτρικού καλίου.
Προϊόντα με pH 10, έχουν περιεκτικότητα σε αλκάλια μόλις 0,1 χιλιοστοϊσοδύναμο ανά λίτρο (mEq/L). Αυτή είναι μια αμελητέα συγκέντρωση σε σύγκριση με την τυπική παραγωγή μεταβολικών οξέων του οργανισμού, η οποία ανέρχεται σε 40 έως 100 mEq/L ανά ημέρα, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Αντίθετα, ορισμένα άλλα εμπορικά διαθέσιμα προϊόντα, έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν το pH - συμπεριλαμβανομένου κυρίως του χυμού πορτοκαλιού, με περιεκτικότητα σε αλκάλια έως και 15 mEq/L. Ο χυμός πορτοκαλιού έχει επίσης το χαμηλότερο εκτιμώμενο κόστος για την επίτευξη του στόχου συγκέντρωσης αλκαλίων 30 mEq ανά ημέρα.
«Τα ευρήματά μας μπορεί να βοηθήσουν στην επιλογή άλλων θεραπειών, συμπεριλαμβανομένων των ποτών και των μη συνταγογραφούμενων προϊόντων, για την πρόληψη των υποτροπιαζουσών νεφρολιθιάσεων», προσθέτει ο Δρ. Patel.
Συμπερασματικά η μελέτη έδειξε πως το εμφιαλωμένο νερό που κατηγοριοποιείται στα ράφια ως «αλκαλικό νερό», δεν είναι πιθανό να αποτελεί αποτελεσματική εναλλακτική λύση για την πρόληψη του σχηματισμού λίθων στο ουροποιητικό.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «The Journal of Urology της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρείας».
