Αξίζει να σημειώσουμε πως πρόκειται για μια σπάνια νόσο στον αναπτυγμένο κόσμο, η διάγνωσή της συνήθως έχει διαβαθμίσεις και συναντάται στις νεαρές ηλικίες 15-30, 55-60 έτη και στα δύο φύλα εξίσου. Ακριβώς επειδή η νόσος παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με τη νόσο του Crohn, παλαιότερα πίστευαν πως είναι η ίδια ασθένεια. (Η πιο βασική τους διαφορά τους αποτελεί το γεγονός πως, ενώ στην ελκώδη κολίτιδα πάσχει μόνο το παχύ έντερο, στη νόσο του Crohn υπάρχουν βλάβες και στο λεπτό έντερο και στο στομάχι).
Το αίτιο της πάθησης δεν είναι ακόμα απόλυτα εξακριβωμένο αλλά έχουν ενοχοποιηθεί βακτήρια που φυσιολογικά αναπτύσσονται στην περιοχή του εντέρου ή μικροβιακοί παράγοντες μέσα στον βλενογγόνο του εντέρου.
Τα συμπτώματα της κολίτιδας
Τα συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με το πόσο πολύ έχει προσβληθεί από τα βακτήρια το παχύ έντερο. Πάντως το βασικό σύμπτωμα είναι οι διάρροιες με πρόσμιξη αίματος και βλέννης και πιο σπάνια η εκδήλωση πυρετού και απώλειας βάρους. Οι περισσότεροι ασθενείς διαμαρτύρονται για πόνους στην περιοχή της κοιλιάς και την επιτακτική ανάγκη για κένωση.
Υπάρχουν όμως και μια σειρά από συμπτώματα εκτός της περιοχής του εντέρου, όπως τα αφθώδη έλκη στο στόμα, οι αρθρίτιδες, οι φλεγμονές του δέρματος, κ.α.
Η διάγνωση της νόσου και ο κίνδυνος της δυσπλασίας
Η διάγνωση της νόσου πραγματοποιείται με την κολονοσκόπηση και κατόπιν με βιοψία του εντερικού βλεννογόνου για να προληφθούν έγκαιρα τυχόν βλάβες στην περιοχή. Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να είναι προπομπός του καρκίνου του παχέος εντέρου, όχι βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά ανάλογα με την έκταση της νόσου.
Δυσπλασία του βλενογγόνου του εντέρου ονομάζεται μια προκαρκινωματώδης βλάβη που συνήθως είναι και η αφορμή για την αφαίρεση του παχέος εντέρου καθώς πολύ σύντομα μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο.
Τα είδη της θεραπείας
Οριστική θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας θεωρείται η ολική κολεκτομή δηλ. η αφαίρεση ολόκληρου του παχέος εντέρου και κατόπιν γίνονται όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να αποκατασταθεί η συνέχεια του γαστρεντερικού σωλήνα. Μια τόσο σοβαρή απόφαση για την υγεία του ασθενούς είναι αποτέλεσμα ισχυρών αποδείξεων για προκαρκινικές /καρκινικές βλάβες στο παχύ έντερο και είναι πάντα ένα ζήτημα που άπτεται των έμπειρων και εξειδικευμένων χειρουργών και γαστρεντερολόγων. Τις ειδικές λεπτομέρειες και τις επιπτώσεις μιας τόσο σοβαρής επέμβασης θα σας τις επεξηγήσει η ομάδα των ειδικών που σας παρακολουθεί και θα πραγματοποιήσει την εγχείριση.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση της συντηρητικής θεραπείας που περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αμινοσαλικυλικών κορτικοειδών, ανοσοκατασταλτικών και μονοκλωνικών αντισωμάτων.Καλό είναι ο ασθενής να προσέχει και την διατροφή του και να αποφεύγει την κατανάλωση τροφών που μπορεί να ερεθίσουν την περιοχή του εντέρου.
